Vom Apfebaampflanzn

Vom Apfebaampflanzn

(aus de Häglwerther Säsoneddl)


Nadierlich frong oa, ob i mi ned schaam.
Rundummerdum gähd d' Wäid schee schdaad in Drimmer -
do schreibd ma doch nix Scheens, Idillischs nimmer!
Und scho glei gor ned aa no iwern Glaam!

Ob i so kindisch bin und heid no draam?! -
Warum denn ned? D' Wäid werd vo säiwer schlimmer.
Es gähd dahi mid uns - dees mog scho schdimma.
Dees hoaßt, daß i mim Dramma nix versaam.

Doch kannt's aa sei, daß's ned so schnäi verkaam,
de Wäid, wenn mancher se zu Herzn naahm,
daß's no wos anders gibd wia Gäid und Ruach.

Kannt sei, daß desweng i des Scheene suach.
Kannt sei, grod desweng lesd aa wer mei Buach.
I pflanz hoid auf dee Art mein Apfebaam.